Μια φλόγα αστράφτει... ακούονται ψαλμοί καιμελωδία...
Πετάει έν' άστρο... σταματά εμπρός εις τη Μαρία...
"Χαίρε της λέει αειπάρθενε, ευλογημένη χαίρε!
Ο Κύριός μου είναι με σε. Χαίρε Μαρία, Χαίρε!"

Επέρασαν χρόνοι πολλοί... Μια μέρα σαν εκείνη
αστράφτει πάλι ο ουρανός... Στην έρμη της την κλίνη
λησμονημένη, ολόρφανη, χλωμή κι απελπισμένη,
μια κόρη πάντα τήκεται, στενάζει αλυσωμένη.
Τα σιδερά είναι ατάραγα, σκοτάδι ολόγυρά της.
Η καταφρόνια , η δυστυχιά σέπουν τα κόκαλά της.
Τρέμει με μιας η φυλακή και διάπλατη η θυρίδα
φέγγει κι αφήνει και περνά έν' άστρο, μιαν αχτίδα.
Ο 'Αγγελος εστάθηκε, διπλώνει τα φτερά του...

"Ξύπνα, ταράζου, μη φοβού, χαίρε, Παρθένε, χαίρε.
Ο Κύριός μου είναι με σε, Ελλάς ανάστα, χαίρε".

   Σεβασμιώτατε, Σεβαστοί πατέρες, Κε Δήμαρχε, Κυρία Σύμβουλε της Περιφέρειας, Εκπρόσωποι της τοπικής Αυτοδιοίκησης εκπρόσωποι των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας, Αγαπητοί Εκπ/κοί, Κυρίες και Κύριοι, Αγαπητά μας παιδιά..

   Αλήθεια πόσο μεστοί σε νόημα είναι οι στίχοι του ποιητή μας Αριστοτέλη Βαλαωρίτη. Η 25η Μαρτίου, σύμβολο εθνικό και ως σύμβολο ενός δικαίου αγώνα, συνδέθηκε με τον Ευαγγελισμό Της Θεοτόκου! «Ο Ευαγγελισμός του Έθνους», η αρχή του αγώνα που ευαγγελίζεται την Ελευθερία, έτσι όπως την εκλαμβάνει η συνείδηση του Έλληνα, ως αγαθό δηλαδή, ως ιδανικό, ως αρετή σύμφυτη με τον χαρακτήρα του Έλληνα, που είναι ελεύθερος αλλά Θεοσεβής.

   Σαν σήμερα πριν από 193 χρόνια, ο Π. Πατρών Γερμανός ύψωσε το λάβαρο της επανάστασης στη μονή της Αγίας Λαύρας και ορκίζει τους επαναστάτες.

   Ολόκληρο το σκλαβωμένο έθνος μας ανταποκρίθηκε σύσσωμο. Μεγάλες μορφές όπως ο Κολοκοτρώνης, ο Διάκος, ο Ανδρούτσος, ο Καραϊσκάκης, ο Παπαφλέσσας, ο Μπότσαρης, η Μπουμπουλίνα, η Μαντώ Μαυρογένους, ο Νικηταράς πρωτοστατούν συντρίβοντας τον εχθρό. Οι ελεύθεροι πολιορκημένοι του Μεσολογγίου επιχειρούν ηρωική έξοδο, οι γυναίκες του Σουλίου χορεύουν στο Ζάλογγο το χορό του θανάτου, το Κούγκι, τα Ψαρά, το Αρκάδι γίνονται ολοκαυτώματα. Η Αλαμάνα, η Γραβιά, το Βαλτέτσι, το Μανιάκι, τα Δερβενάκια, η Νάουσα έγιναν βωμός για να μαρτυρούν το μεγαλείο των προγόνων μας, που κατέθεσαν τη ζωή τους ως ενέχυρο της ελευθερίας. Πάνω από 800.000 ψυχές θυσιάστηκαν στον αγώνα για να λυτρώσουν κάπου ενάμιση εκατομμύριο λαού που στην πλειοψηφία του ήταν πεντάφτωχος και χαροκαμένος, Έτσι συντελέστηκε το θαύμα, «το θαύμα του κόσμου», όπως ονομάστηκε.

   193 χρόνια συμπληρώνονται φέτος από τη συμβολική αυτή ημερομηνία έναρξης της Εθνεγερσίας του 1821. Κάποιοι όμως θα αναρωτηθούν και δικαίως ποια σκοπιμότητα εξυπηρετεί η απόδοση τιμών σε αυτή την επέτειο, σε μια εποχή της «παγκοσμιοποιημένης οικονομίας», σε μια εποχή που οι πολτοποιημένοι μαζάνθρωποι μας καλούν να αποκοπούμε από τις ρίζες μας; Σε μια εποχή που η χώρα μας βιώνει μια οικονομική, κοινωνική, και ηθική κρίση;

   Η σημερινή ημέρα δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται απλά ως μια εορταστική επέτειο με σημαιοστολισμούς, παρελάσεις και άλλες τιμητικές εκδηλώσεις, αλλά είναι και η ημέρα εκείνη που μας υποχρεώνει να αναζωπυρώσουμε την ιστορική μας κληρονομιά αντιλαμβανόμενοι το ιερό μας χρέος, συνειδητοποιώντας την ταυτότητά μας και επαναπροσδιορίζοντας το ρόλο μας ως έθνος και ως πολίτες.

   Η 25η Μαρτίου, ως σύμβολο της διαχρονικής Αντίστασης των Ελλήνων –και κατά επέκτασιν όλων των καταπιεζομένων λαών του πλανήτη- ενάντια στην πικρή Τυραννία, εξακολουθεί σήμερα να παραμένει, πολλά χρόνια μετά, μια ημερομηνία «επικίνδυνη» για τους εξουσιαστές μας. Επικίνδυνη, διότι υπενθυμίζει ες αεί το αιώνιο χρέος κάθε πραγματικά Ελεύθερου ανθρώπου να πολεμήσει για το Δίκαιο και την Ελευθερία.Η εξέγερση εκείνη των υποδουλωμένων Ελλήνων που συγκλόνισε για επτά ολόκληρα χρόνια όλη την πολιτισμένη ανθρωπότητα δεν στρεφόταν μόνο ενάντια στα συμφέροντα της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Στρεφόταν καίρια και κατά των συμφερόντων της «Ιεράς Συμμαχίας», της σκληρής Αντίδρασης της εποχής που δεν ανεχόταν την παραμικρή απόπειρα «βίαιης ανατροπής» της τότε ισχύουσας Τάξεως. Γι' αυτό και οι σύγχρονοι επίγονοι της «Ιεράς Συμμαχίας» θέλουν να υποβαθμίσουν στο μυαλό μας το συγκλονιστικό εκείνο Έπος του Εθνικοαπελευθερωτικού Αγώνος διότι επιδιώκουν την υποταγή μας το σκύψιμο του κεφαλιού μας

   Ένας λαός όμως γράφει την ιστορία του, όχι για να αφηγηθεί το παρελθόν του, αλλά για να δηλώσει αυτό που θέλει να είναι στο μέλλον.

   Η Ελλάδα επομένως δεν είναι μονάχα παλιά δόξα αλλά αδιάκοπη ζωή και δράση δική μας πάνω σ' αυτή τη γη που τόσος πόνος των πατέρων μας και τόσο αίμα την ποτίζει. Η Ελλάδα είναι κάτι που δεν πεθαίνει, είναι ο αιώνιος έρωτας των Ελλήνων για τη ζωή και την ελευθερία.

   Τι άραγε μας δείχνει το '21; Πάντως πέρα απ' όλα δείχνει την αγάπη για μια ανεξάρτητη ζωή, δείχνει σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα. Οι αγωνιστές του '21 δε μας πρόσφεραν τα όπλα τους. Αυτά είναι απαρχαιωμένα και βρίσκονται στο μουσείο. Μας πρόσφεραν το αθάνατο μήνυμα ότι ο άνθρωπος νοείται άνθρωπος μόνο ως ελεύθερος ζώντας σε συνθήκες ελευθερίας.

   Επομένως σήμερα το μήνυμα της 25ης Μαρτίου είναι πιο επίκαιρο από ποτέ! Μας καλεί να ακούσουμε τις θεϊκές συμβουλές και ν' αγαπήσουμε αληθινά τον συνάνθρωπό μας. Μας καλεί να επαναστατήσουμε ενάντια σ' όλα αυτά τα νοσηρά φαινόμενα στη ζωή μας που μας οδηγούν σε ηθικό μαρασμό. Μας καλεί να αναλάβουμε τις ευθύνες μας ώστε να βελτιωθούμε ως άτομα και ως πολίτες.

   Η διεθνής οικονομική κρίση ας αποτελέσει αφορμή προβληματισμού, εγρήγορσης και επιστροφής στις αιώνιες και αλάνθαστες αξίες του ελληνισμού και της Ορθοδοξίας. Ας εστιάσουμε στην παιδεία του Γένους μας ώστε να εμφυσήσουμε αληθινές πνευματικές και ηθικές αξίες στους νέους.

   "Καιροί ου μενετοί". Καθίσταται λοιπόν αναγκαία η αφύπνισή μας και η προβολή αντιστάσεων άμυνας σε οτιδήποτε μας υποδουλώνει πνευματικά και ψυχικά. Το χρέος μας δεν είναι παρά να διδαχθούμε από τις αρετές των προγόνων μας να στολίσουμε με νέες δάφνες τη δόξα της Πατρίδας μας, να προσθέσουμε νέες σελίδες στην ιστορία της και ως ελεύθεροι ηθικά πολίτες να κλείσουμε στις καρδιές μας τους στίχους από τις ωδές του Ανδρέα Κάλβου: «Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία».

   Όλοι μαζί ας προσπαθήσουμε «να στήσουμε και πάλι μες στο ουράνιο θείο φως, μια Ελλάδα τρισμεγάλη». Ας μην ξεχνούμε εξάλλου πως, μέσα από τις μεγαλύτερες αντιξοότητες γεννιέται η μεγαλύτερη ελπίδα.

Ζωή Μουχτή
Εκπαιδευτικός-Φιλόλογος
2ου Γυμνασίου Φαρσάλων