ΒΑΣΩ ΚΩΝ. ΝΟΥΛΑ

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΟΣ

ΕΙΔΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΔΑ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΦΑΡΣΑΛΩΝ

Στις δυτικές παρυφές του οικισμού του Θετιδίου Φαρσάλων βρίσκεται ένας μοναδικός μικρός βυζαντινός ναός, βυθισμένος και καλά προφυλαγμένος μέσα στην αγκαλιά της θεσσαλικής γης.

Σύμφωνα με τις τοπικές προφορικές παραδόσεις, ο ναός πρωτο –οικοδομήθηκε με ταπεινά υλικά, πέτρα και πηλό, ενδεχομένως ως χώρος ασκητικού μοναχισμού, γύρω στις αρχές του 12ου αιώνα, σε μια περιοχή δύσβατη και δυσπρόσιτη.

Κατά μία άποψη, με βάση διαβρωμένη και μη αναγνώσιμη σήμερα επιγραφή, ο Ναός αγιογραφήθηκε αρχικά το έτος 1438 από ανώνυμο αγιογράφο.

Το 1720 στην περιοχή εγκαθίστανται κάτοικοι και ιδρύουν χωριό με την ονομασία «Αλχανί». Αυτοί κάνουν και την πρώτη αρχιτεκτονική μετατροπή στο Ναό, προσθέτοντας στη δυτική πλευρά του μικρό κτίσμα, το οποίο αποτέλεσε το γυναικωνίτη του, ακριβώς εκεί που αρχικά έστεκε ο χώρος διαβίωσης των μοναχών. Έκτοτε ο Ναός της Υπαπαντής χρησιμοποιήθηκε ως η εκκλησία του χωριού. Όπως σώζεται, σήμερα, είναι μικρός, μονόχωρος ναός με στενό νάρθηκα. Σύμφωνα με μελετητές του μνημείου, η αγιογράφηση του, τουλάχιστον αυτή που σώζεται έως σήμερα, έγινε τότε, μέσα στο 18ο αιώνα.

Στο μνημείο έχει γίνει σειρά επεμβάσεων, σε παλαιότερες περιόδους, που έχουν αλλοιώσει την αρχιτεκτονική φυσιογνωμία του. Αναφέρεται η αλλαγή της στέγης, η κάλυψη με ασβεστοκονίαμα του εξωτερικού κελύφους και τέλος, η κατασκευή λίθινου περιβόλου περιμετρικά του Ναού, καθώς και το στρώσιμο με τσιμέντο της επιφάνειας του εδάφους πέριξ του ναού.

O Δήμος Φαρσάλων διατηρεί όλα τα πνευματικά δικαιώματα και για το φωτογραφικό υλικό και για τα κείμενα.